საქართველოს სახელმწიფო ბალეტი
სეზონი 165
თბილისის საბალეტო ფესტივალი
28 ივნისი, 2017
NDT 2 TOUR
Sleight of Hand. Mutual comfort. Solo. Cacti
Sleight of Hand
სოლ ლეონი და პოლ ლაითფუტის ქორეოგრაფია
მუსიკა: ფილიპ გლასი, სიმფონია №2. მეორე ნაწილი
დეკორაცია და კოსტიუმები: სოლ ლეონი და პოლ ლაიტფუტი
განათება: ტომ ბეფოორტი
მსოფლიო პრემიერა: 2007 წლის 15 მარტი, Lucent Danstheater, ჰააგა
ხანგრძლივობა: 20 წუთი
Mutual Comfort
ედვარდ კლუგის ქორეოგრაფია
მუსიკა: მილკო ლაზარი - PErpeTuumOVIA
ჰოლანდიის სიმფონიური ორკესტრის ჩანაწერი
პირველი ფორტეპიანო: პატრისია დე ლა ვეგა
მეორე ფორტეპიანო: იერუნ ბალი,
პირველი ვიოლონჩელი: ლარისა გრონეფელდი
მეორე ვიოლონჩელი: ეველინ პრაკე.
განათება: ტომ ვისერი
დეკორაციები და კოსტიუმები: ედვარდ კლუგი
ხანგრძლივობა: 13 წუთი
მსოფლიო პრემიერა 2015 წლის 19 მარტი, Lucent Danstheater, ჰააგა
Solo
ჰანს ვან მანენის ქორეოგრაფია
მუსიკა: იოჰან სებასტიან ბახი, პარტიტა ვიოლინოსათვის №1 რე მინორი.
კურანტა - დუბლი (Presto) (BWV 1002)
ვიოლინო: სიგიზვალდ კაიკენი
დეკორაცია და კოსტიუმები: კესო დეკერი
განათება: იოოპ კაბოორტი
პრემიერა: 1997 წლის 16 იანვარი, Lucent Danstheater, ჰააგა
ხანგრძლივობა: 7 წუთი
Cacti
ალექსანდერ ეკმანის ქორეოგრაფია
მუსიკა: იოზეფ ჰაიდნი. სონატა #5 (Sitio), ციკლიდან „ქრისტეს შვიდი უკანასკნელი სიტყვა ჯვარზე“ Hoboken XX, 1B; ლუდვიგ ვან ბეთჰოვენი. სიმებიანი კვარტეტი № 9 დო მაჟორი, op. № 59, მონაკვეთი Andante con moto quasi allegretto-დან; ფრანც შუბერტი. Presto სიმებიანი კვარტეტიდან „სიკვდილი და ქალიშვილი“ - გუსტავ მალერის ვერსია. გაორკესტრებულია ენდი შტეინის მიერ. იოზეფ ჰაიდნი. Allegro სიმებიანი კვარტეტებიდან, op. № 9, № 6 ლა მაჟორი. კვარტეტი ჩაწერილია ჰარმენ სტრაატმანის მიერ: ტინტა შმიდტ ვონ ალტენშტადტი (პირველი ვიოლინო) სასკია ფიერსენი (მეორე ვიოლინო), დეივიდ მარკსი (ვიოლა), არტურ ტრაიკო (ჩელო)
განათება: ტომ ვისერი
დეკორაცია/კოსტიუმები: ალექსანდერ ეკმანი
ტექსტი: სპენსერ თებერჟი
ხანგრძლივობა: 27 წუთი
მსოფლიო პრემიერა: 2010 წლის 25 თებერვალი, Lucent Danstheater, ჰააგა
Sleight of Hand
ამ ნამუშევრის დადგმა შესაძლებელი გახდა გაერთიანებული სამეფოს ცეკვის კონსორციუმის დახმარებით.
2007 წელს, სოლ ლეონმა და პოლ ლაითფუტმა შექმნეს ჰაეროვანი ბალეტი Sleight of Hand NDT 2-ის რვა მოცეკვავისთვის, რომლითაც ქორეოგრაფებმა აჩვენეს, რომ მათ ახალი, უფრო თეატრალური გეზი აიღეს. შავი ნაჭრის კედლები, სინათლისა და სიბნელის თამაშის იდუმალ დრამაში, ფონს ქმნიან ორი უჩვეულოდ მაღალი პერსონაჟისთვის, რომლებიც მხოლოდ საკუთარი სიმაღლით, უმალ დომინირებას მოითხოვენ. სცენაზე ბატონობენ ჯგუფები და დუეტები, რომელთაგან ზოგიერთი საორკესტრო ორმოდან - თითქოს სხვა სამყაროდან - ამოდის. ფილიპ გლასის მუსიკის საშუალებით ისინი ხარბად კვებავენ აჩრდილებს, რათა შექმნან ბნელი სამყარო, რომლის დრო და სივრცე დამღუპველი პერსონაჟებითა და უცნაური პერსპექტივებითაა სავსე.
Mutual Comfort
დეტალიზებული და მკაფიოდ განსაზღვრული ბალეტია. მისი გამორჩეული თავისებურება სწრაფი, ნერვული ჟესტებია, როცა მოცეკვავეთა სხეულების ხშირი და ექსტრემალური მოძრაობები შეიძლება პუნქტუაციას მიამსგავსო. კლუგს, როგორც ქორეოგრაფს, აინტერესებს მოცეკვავის ინდივიდუალური გამოცდილების გამოკვეთა ამავე გამოცდილებაში არსებული მიდგომების ხელშეუხებლობის შენარჩუნებით. ასე, რომ მისი ნამუშევარი მიდრეკილია შემოქმედებითი პროცესიდან ამოზრდილი პირადი გამოცდილებების ხაზგასმისაკენ, თავის მხრივ - ეს შემოქმედებითი პროცესი ადამიანური წინააღმდეგობების გაშუქებიდან, სილამაზისა და სპონტანური ირონიის მოულოდნელი მომენტების გადმოცემიდან მომდინარეობს.
Solo
ჰანს ვან მანენმა Solo შექმნა NDT 2-ის სამი მოცეკვავისთვის, რომლებიც განასახიერებენ ერთ მარტოსულ მამაკაცს, სამყაროში საკუთარ ადგილის კიდევ ერთხელ გადაფასებისას. ბახის სავიოლინო სუიტის სწრაფი ტემპი დროის ექსტრაორდინარულ შეგრძნებას მოითხოვს და და, აქედან გამომდინარე, მისი შესრულება მხოლოდ მოცეკვავეებს ერთმანეთთან შენაცვლებითაა შესაძლებელი.
Solo შხაპუნებს, ქანაობს, ჩაგაცინებთ აჩქარებულ ტერფებზე. ძახილის ნიშნებივით აწეულ მკლავები, თვალშისაცემი ბრუნები, გარდაუვალად მოღუნული მუხლები და მხიარულება, მავნებლობა, სისწრაფე და მომენტი, რომელთანაც ერთადაც NDT 2-ის მოცეკვავეები წარმოადგენენ ამ ქორეოგრაფიას“. NRC Handelsblad (1997)
Cacti
ალექსანდერ ეკმანი საკუთარ თავს „რიტმის ნარკომანს“ უწოდებს, ვინაიდან მისი ერთ-ერთი სამარკო ნიშანი თანამედროვე ბგერითი ლანდშაფტების შექმნაა.
ამ ნაწარმოებისთვის, რომელშიც მან მხოლოდ კლასიკური მუსიკა გამოიყენა, საჭირო გახდა ჰოლანდიის სიმფონიურ ორკესტრისთვის შუბერტის „სიკვდილი და ქალიშვილის“ გაორკესტრება. ამას გარდა, მოცეკვავეები ორკესტრის ინსტრუმენტები ხდებიან. ეკმანმა ყველა მოცეკვავე გამოიყენა, რომ მაყურებელი გამოეწვია, დაფიქრებულიყო იმ გზაზე, რომლის მეშვეობითაც აღიქმება ხელოვნება