Orawa
„ეს ახალი ნამუშევარი შთაგონებულია ვოიცეხ კილარის ნაწარმოებით Orawa.
პიესის სახელწოდება, რომელიც ამთავრებს კილარის ნამუშევრების ციკლს „ტატრას მთები“ - სხვადასხვა ასოციაციას იწვევს. იგი არა მარტო  ორავას გეოგრაფიული რეგიონის სახელწოდებაა, არამედ ასევე, მდინარისაც, რომელიც ამ რეგიონში მიედინება.
ბალეტში 23 მოცეკვავე მონაწილეობს. ისინი, წყლის ნაკადის მსგავსად, რომელიც ბუნებაში სწრაფად მიედინება - სხვადასხვა მუსიკალურ ლანდშაფტში მიიწევენ წინ. ისინი, მოძრაობენ რა რიტმსა და ჰარმონიაში, ქმნიან კალეიდოსკოპურ, საცეკვაო მონაკვეთებს, რომლებიც ტრანსფორმირდებიან მუსიკის განვითარებასთან ერთად; მუსიკისა, რომლის კულმინაციური, კრეშჩენდირებადი ენერგია კილარის მძლავრი შედევრის სარკისებური ანარეკლია“.


Petite Ceremonie
 
 ადამიანების ჯგუფი შესაფერისი სივრცის, სრულყოფილი წონასწორობის ძიებისას. ქალები და მამაკაცები. განსხვავებული ტვინები. ყუთები და მავთულები კავშირის დამყარების, ჰარმონიული სურათის შექმნის მცდელობისას.
 
მსურს, მადლობა გადავუხადო მოცეკვავეებს მათ მიერ შესრულებული სამუშაოსთვის, შემოქმედებისა და პოზიტიურობისთვის, ასევე სილვენსა და ემილის-მხარდაჭერისთვის.
ალექსანდრე ბარტონი, დარიო დინუცი, ლივონა ელისი, ლიონ ფეიზო-გასი, შენონ ფერგიუსონი, ალექსის ფლეჩერი, მეგი ფორგერონი, ელისონ ფრეცი, კონორ ნამი, დელფინ ლერუა, რეიჩელ პრინსი, დონალდ სეილზი, გილბერტ სმოლი, პიტერ სმიდა, მაკაილა უოლისი.
 მედი ვალერსკი
ქორეოგრაფი


Formami 

Formami ვირტუალური შავი ყუთია, რომელიც უბედური შემთხვევის შემდეგ იპოვეს. თუმცა, ეს მთლად უბედური შემთხვევა არაა, არამედ იგი უფრო მეტად გაუგებრობაა, დიდი გაურკვევლობა. ეს ის მომენტია, როცა შენ საკუთარ თავს კარგავ, მაგრამ როცა გზის ჩვენებას ითხოვ, შეგრძნება გაქვს, რომ არავინ იცის თუ რა გირჩიოს... ხშირად, ცხოვრებაში ეძებ ვიღაცას რომ გაგიძღვეს, მიმართულება მოგცეს... მაგრამ შემდეგ, საკუთარ თავთან აღმოჩნდები, საკუთარ თავს ესაუბრები, თითქოს შემოქმედს ელაპარაკები და სთხოვ: „შემქმენი!”. ჩვენი ცხოვრების ყველა უბედური შემთხვევისას შავი ყუთი რომ ნამდვილად გვქონდეს, რომ შეგვეძლოს დამახსოვრება და იმის მიხვედრა, თუ რატომ მოხდა ეს... სხვა სხეულების, გონების, მგრძნობელობის შექმნას დავიწყებდით. Formami - მარადიული მოძრაობაა.


  Rossini Ouvertures
​„(...) მე წავიკითხე ამ ექსტრაორდინალური კომპოზიტორის ამბავი, რომელიც უცებ სადღაც გაუჩინარდა... თითქოს მან შეწყვიტა საუბარი და შემდეგ უკან დაბრუნდა... და კითხულობს: „ხოდა, სად გავჩერდით?“ Spellbound გადადის სიზმრისეულ მოგზაურობაში, რომელიც ბევრი მოგონებისგან, გარემოებისგან და ხასიათისგან შედგება. ისინი მარტოსული, მხიარული, მოწყენილი და გაბედული ადამიანების ამბებს ყვებიან. პერსონაჟები ცხოვრობენ, ქმნიან, წინ და უკან გადაადგილდებიან, ბინადრობენ ემბლემატურ და მისტიკურ სტრუქტურაში, რომელიც სხვა არაფერია თუ არა უზარმაზარი საცავი, როსინის საიდუმლო სახლი, რომელმაც მისი მაგია, საკვები, სიამოვნებები შეინახა, აღნუსხა და შეაგროვა.